İnsanın içinden haykırmak gelir bazen. Otursan sabaha kadar anlatacağın bir derdin olur ya da vardır aklını kurcalayan bir konu. Aklında milyonlarca düşünce birbiriyle çarpışırken yani içinde fırtınalar koparken, en kötü şey başına geliverir. Tek kelime bile edemezsin. Bir başlar bir susarsın kendi kendine. Ya kelimeler ne hissettiğini anlatmıyordur ya da sen doğru sözcükleri bulamıyorsundur. Sabretmeyi öğrenmeye zorlar bu durum seni. Susmayı, kabul etmeyi öğretir hayat bu yolla insana. Çünkü bilirsin ki sabaha kadar da anlatsan kimse seni anlamaz. Anlayamaz. Zaten sen yaşadığın için içinden çıkılmaz olur sorunların. Bu sebepten en iyi tercih kendini dinlemek, başkalarının seni anlamasını beklememek olur. Ağzında lokmalar varken konuşmamak kolaymış da, yüreğinde sevda varken susmak çok zormuş, o zaman anlarsın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder